oryginalna

Oryginalna to żeński, liczby pojedynczej forma przymiotnika oryginalny w języku polskim. Używana jest do opisywania cechy oryginalności, autentyczności lub niebędącego kopią przedmiotu, dzieła, dokumentu czy zjawiska. W polszczyźnie przymiotnik ten odmieniany jest zgodnie z regułami odmiany: oryginalny (m.), oryginalna (ż.), oryginalne (n.). W liczbie mnogiej formy zależą od rodzaju: oryginalni dla rzeczowników rodzaju męskiego osobowego, oryginalne dla pozostałych.

Etymologia przymiotnika sięga łacińskiego originalis, które trafiło do języka polskiego poprzez wpływy europejskie, w tym francuski i angielski, i ukształtowało znaczenie „pierwotny, autentyczny”. Słowem podstawowym związanym z oryginalnością jest rzeczownik oryginał, oznaczający rzecz lub dokument będący pierwszą, autentyczną wersją.

Zastosowanie oryginalnej jest szerokie. Może opisywać produkty oznaczone jako autentyczne, dzieła sztuki, wersje filmowe czy dokumenty, a także cechę osób czy przedmiotów. W praktyce często funkcjonuje w kontrze do podróbki lub kopii, podkreślając, że dana rzecz nie jest rekonstrukcją ani fałszywką. Przykładowo: oryginalna wersja filmu, oryginalna karta gwarancyjna, oryginalna etykieta produktu.

Zobacz także: oryginał, autentyczność, kopia, podróbka. Oryginalna stanowi fleksję przymiotnika, która odzwierciedla cechę niepowtarzalności i zgodności z pierwowzorem w odniesieniu do rzeczowników żeńskich.