oceaanecosystemen

Oceaanecosystemen zijn de netwerken van levende organismen en hun fysieke omgeving in de oceaan. Ze beslaan diverse habitats, van kustlijnen en intergetijdenzones tot open zee en diepzeebodem, en omvatten koraalriffen, mangroven, zeewieren, seagrasslanden en pelagische en demersale gemeenschappen.

Deze ecosystemen leveren belangrijke functies, waaronder productie en voedselbronnen, koolstofopslag en nutriëntenkringlopen, habitat en beschutting voor een groot aantal soorten, en diverse ecosysteemdiensten zoals bescherming tegen stormen, waterkwaliteitsregulatie en toeristische of culturele waarde.

De structuur van oceaanecosystemen is onderverdeeld in pelagische systemen (open water) en bentische systemen (bodem). Producenten zoals fytoplankton en microalgen vormen de basis van voedselwebben, terwijl consumenten en reducenten zorgen voor energiestroom en materiaalterugwinning. De productiviteit varieert door factoren als licht, temperatuur, nutriënten en stroming, en de biodiversiteit varieert sterk tussen habitats en regio’s.

Bedreigingen omvatten overbevissing, verlies of degradatie van kritieke habitats (zoals mangroven en koraalriffen), vervuiling en klimaatverandering (verzuring en opwarming), evenals invasieve soorten. Deze druk kan leiden tot verschuivingen in soortensamenstelling en afname van veerkracht.

Beheer en behoud richten zich op marine beschermde gebieden, duurzame visserij, herstel van habitats, vermindering van vervuiling en monitoring van ecosystemen met waarnemingen, eDNA en andere methoden. Onderzoek blijft essentieel voor het begrijpen van interacties en het evalueren van herstelmaatregelen.