nietbekabelde

Nietbekabelde, in het Nederlands vaak vertaald als wireless of draadloze communicatie, verwijst naar netwerken en verbindingen die zonder fysieke kabels tot stand komen. In de informatica en telecommunicatie beschrijft het de communicatie tussen apparaten via radiogolven of andere draadloze media, in tegenstelling tot bekabelde verbindingen zoals Ethernet of glasvezel. Het begrip wordt toegepast op consumententelefoons, thuisnetwerken, bedrijfsnetwerken en Internet-of-Things.

Technologieën: De belangrijkste zijn Wi‑Fi (IEEE 802.11), Bluetooth, Zigbee en NFC voor korte afstanden, en mobiele netwerken (3G/4G/5G) voor bredere dekking. Voor specifieke toepassingen bestaan er satellietcommunicatie en RF-systemen in industriële omgevingen. In veel netwerken fungeren toegangspunten als verbindingspunten tussen clients en backhaul, die soms bekabeld is en soms draadloos.

Voordelen en nadelen: Nietbekabelde netwerken bieden mobiliteit, snelle installatie en eenvoudig uit te breiden dekking. Nadelen zijn interferentie, variabele prestaties, hogere energiebehoefte en beveiligingsrisico’s zoals afluisteren en misbruik van onbeveiligde toegangspunten. Beveiliging is cruciaal: moderne netwerken gebruiken WPA2 of WPA3, sterke authenticatie en regelmatige firmware-updates.

Toepassingen en overwegingen: Toepassingen omvatten thuisnetwerken, bedrijfsnetwerken en IoT-toepassingen, evenals mobiele communicatie. Prestaties hangen af van snelheid, latency en stabiliteit, die beïnvloed worden door afstand, obstakels en kanaaldrukte. Nietbekabelde netwerken worden vaak aangevuld met bekabelde backhauls waar betrouwbaarheid en capaciteit vereist zijn.