mielinica

Mielinica, potocznie nazywana osłonką mielinową, jest warstwą izolacyjną otaczającą wiele włókien nerwowych. W układzie nerwowym tworzy ją mielina, lipidowo-białkowa błona, która wzmacnia i izoluje elektrycznie akson. W mózgu i rdzeniu kręgowym mielinę wytwarzają oligodendrocyty, natomiast w obwodowym układzie nerwowym — komórki Schwanna. Mielina składa się głównie z lipidów i białek; utworzona jest przez liczne warstwy błon, które otaczają aksony w segmentach zwanych internodiami i rozdzielonych węzłami Ranviera.

Funkcje mieliny są kluczowe: izolacja elektryczna poprawia przewodzenie impulsów nerwowych oraz zmniejsza zużycie energii przez neurony. Dzięki skokowemu przewodzeniu impulsów, sygnały mogą przebyć długie dystanse szybciej i z mniejszymi stratami energii.

Rozwój mielinizacji przebiega od wczesnego etapu życia embrionalnego do dorosłości i jest zależny od sygnałów od gleju i neuronu. W uszkodzeniach mieliny dochodzi do demielinizacji, co zaburza przewodnictwo i prowadzi do objawów motorycznych i czuciowych. Demielinizacja występuje w chorobach takich jak stwardnienie rozsiane, zespół Guillaina–Barrégo oraz przewlekłe zapalne neuropatie polineuropatie. Leczenie koncentruje się na objawach i wspomaganiu remielinizacji w niektórych chorobach.