mesoschaalmodellen

Mesoschaalmodellen zijn numerieke weermodellen die atmosferische processen op middenschalige ruimtelijke en temporele schalen simuleren, doorgaans van enkele kilometers tot enkele honderden kilometers en van uren tot dagen. Ze vullen de schaal tussen synoptische modellen (grootschalig) en microschaal- of lokaal schaalwerk, en zijn gericht op fenomenen zoals onweersbuien, zeebries, valleiwinden, fronten op kleine schaal en stedelijke hitte-eilanden.

Deze modellen gebruiken de vergelijkingen van de atmosferische stroming gecombineerd met parametrisaties voor sub-grid processen zoals straling, bewolking en microfysica, grenslaagprocessen en land-oppervlakteuitwisselingen. Typische numerieke kenmerken zijn hogere ruimtelijke resolutie dan synoptische modellen, mogelijkheid tot nestelen (fine-grid binnen coarsere grid), en koppeling met ensemblesystemen en data-assimilatie om initiële foutbronnen te verminderen.

Toepassingen omvatten kortetermijnweervoorspelling, luchtkwaliteitsmodellen, windenergieplanning, hydrologische voorspellingen en onderzoek naar mesoschaalprocessen. Bekende voorbeelden van mesoschaalmodellen zijn WRF, COSMO en HARMONIE.

Beperkingen van mesoschaalmodellering zijn afhankelijkheid van nauwkeurige rand- en initiële condities, onnauwkeurigheden in parametrisaties van sub-grid fysica en aanzienlijke rekenkundige kosten bij hoge resolutie of lange integraties. Voortschrijdende observatiesystemen, hogere rekenkracht en verbeterde data-assimilatie verbeteren echter continu de betrouwbaarheid en toepasbaarheid van mesoschaalmodellen.