jednoczesnego

Jednoczesnego to genitive singular formy przymiotnika jednoczesny, oznaczającej w języku polskim „występujący jednocześnie” lub „o wspólnym czasie trwania”. Przymiotnik ten opisuje zjawiska, procesy lub cechy zachodzące równocześnie z innymi. Forma jednoczesnego pojawia się najczęściej w kontekstach formalnych, naukowych i technicznych.

Odmiana jednoczesnego obejmuje wszystkie przypadki. Jedyną szczególną cechą jest to, że jednoczesnego jest formą genitive singular dla przymiotnika w odniesieniu do rzeczowników w rodzaju męskim osobowym i nijakim; dla rodzaju żeńskiego w genitive singular używa się formy jednoczesnej. W pozostałych przypadkach przymiotnik odmienia się zgodnie z zasadami odmiany przymiotników: jednoczesny (m.) / jednoczesna (żeń.) / jednoczesne (neut.) w mianowniku liczby pojedynczej.

Etymologia wiąże jednoczesny z cząstką jednocz-, pochodzącą od słowa jednocześnie, a sufiksów -ny/-nego tworzących przymiotniki. Słowo to wyraża bliską relację czasową między dwoma zjawiskami lub procesami.

Zastosowanie obejmuje konstrukcje, w których rzeczownik w genitive wymaga określenia czasu trwania lub występowania w tym samym momencie co coś innego. Przykładowe fragmenty: „okres jednoczesnego zakończenia prac” oraz „zjawisko jednoczesnego powstania gwiazd”. Te wyrażenia ilustrują, jak jednoczesnego łączy się z rzeczownikami w genitive singular, tworząc neutralny i precyzyjny opis.

Zobacz także: jednoczesny, jednocześnie, jednoczesność.