interpunkcyjny

Interpunkcyjny jest przymiotnikiem odnoszącym się do interpunkcji, czyli systemu znaków i reguł służących do oddzielania zdań, fragmentów wypowiedzi i podkreślania intonacji w piśmie. Termin wywodzi się od polskiego słowa interpunkcja, które opisuje znaki interpunkcyjne oraz zasady ich użycia. W językoznawstwie i typografii interpunkcja obejmuje znaki interpunkcyjne, takie jak kropka, przecinek, średnik, dwukropek, znak zapytania, wykrzyknik, wielokropek, a także znaki cudzysłowu, nawiasów, myślników i łączników, oraz apostrofów używanych w zapożyczeniach. Interpunkcyjny opisuje zarówno same znaki, jak i obowiązujące reguły ich stosowania.

Znaki interpunkcyjne pełnią funkcje organizacyjne i tonalne: rozdzielają składniki zdania, wskazują pauzy i relacje składniowe, wyznaczają granice cytatów i mówionego tekstu. W polszczyźnie stosuje się cudzysłów w formie tradycyjnej pary otwierającej i zamykającej: „tekst”, nawiasy okrągłe, kwadratowe i klamrowe, oraz myślnik służący do wtrąceń i podziału myślowego. Zasady interpunkcji obejmują także stosowanie przecinków w złożonych zdaniach, użycie dwukropka i listy, a także konwencje dotyczące zapisu liczb i skrótów.

W kontekście cyfrowym interpunkcyjny aspekt obejmuje znaki interpunkcyjne w zestawach kodowych (np. Unicode) oraz reguły automatycznej interpunkcji w przetwarzaniu tekstu. W językoznawstwie i typografii termin ten opisuje wszystko, co dotyczy znaków interpunkcyjnych i ich prawidłowego użycia.