przecinków

Przecinków, w liczbie mnogiej przecinki (w dopełniaczu liczby mnogiej: przecinków), jest jednym z podstawowych znaków interpunkcyjnych w polszczyźnie. Służy do oddzielania elementów zdania, wyodrębniania wtrąceń oraz sygnalizowania przerw w ciągu myśli. Nazwa wywodzi się od czasownika przecinać, co odzwierciedla funkcję przerwy i rozdziału treści.

Historia i etymologia przecinka w polszczyźnie wiąże się z rozwojem drukarskim i adaptacją zasad interpunkcyjnych w nowożytnej językowej praktyce. W średniowieczu istniały różne znaki pomocnicze, lecz przez wieki przecinek ugruntował się jako standardowy symbol oddzielania składników zdania, pozwalający na czytelniejsze przekazywanie treści.

Przecinków używa się przede wszystkim w kilku podstawowych zastosowaniach. Do oddzielania elementów listy: „jabłka, gruszki, śliwki”. Do rozdzielania zdań składowych w zdaniu złożonym: „Poszedłem do domu, a następnie zająłem się pracą.” Do wprowadzania i wyodrębniania zdań podrzędnych oraz wtrąceń: „Wiedziałem, że masz rację.” Do wyodrębniania wyrażeń wtrąconych lub doprecyzowujących: „Jan, mój kolega z pracy, przyszedł.” Do oddzielania nawiasów od reszty zdania. Poza rolą interpunkcyjną przecinek pełni funkcję separatora dziesiętnego w liczbach: 3,14, oraz zwykle w polskim zapisie tysiące oddziela się spacją: 1 000.

Pod kątem typografii po przecinku stawia się jeden odstęp od następnego wyrazu; nie ma spacji przed przecinkiem. Najczęstsze błędy dotyczą zarówno nadmiaru, jak i braku przecinka w złożonych konstrukcjach, a także nieprawidłowego użycia przed niektórymi spójnikami.