indukcji

Indukcja to pojęcie obejmujące kilka odmiennych zjawisk i metod w nauce, które łączą obserwacje z ogólnymi wnioskami lub generują nowe wartości w układzie. W praktyce najczęściej używa się go w trzech sensach: fizycznym, matematycznym i w elektronice.

W fizyce najważniejszym zjawiskiem jest elektromagnetyczna indukcja. Polega na wytwarzaniu siły elektromotorycznej w zamkniętym przewodniku pod wpływem zmieniającego się pola magnetycznego. Zgodnie z prawem Faradaya-Lenza EMF jest proporcjonalny do szybkości zmian przepływu magnetycznego. Zjawisko to leży u podstaw generatorów, transformatorów i wielu układów energetycznych.

W matematyce i logice indukcja oznacza sposób dowodzenia twierdzeń. Najważniejsze odmiany to indukcja matematyczna — dowodzenie prawdziwości dla wszystkich liczb naturalnych na podstawie przypadku bazowego i kroku indukcyjnego — oraz indukcja strukturalna, stosowana w teorii obiektów złożonych. Obie metody opierają się na założeniu, że prawda utrzymuje się w obiektach budowanych z prostszych części.

W elektronice indukcyjność to miara zdolności obwodu do magazynowania energii w polu magnetycznym. Jednostką jest henr, a kluczowym elementem jest cewka lub dławik. W praktyce pojęcie to ma zastosowanie w filtrach, zasilaczach i układach prądu zmiennego.

Indukcja jako proces poznawczy występuje także w naukach empirycznych, gdzie umożliwia formułowanie ogólnych praw i teorii na podstawie obserwowanych przypadków.