inbreedingcoëfficiënt
De inbreedingcoëfficiënt, vaak afgekort als F, is een maat voor inbedding door verwantschap. Het beschrijft de kans dat twee allelen op een locus identiek door afstamming zijn (identiek door descent, IBD) bij een individu. In praktijk geeft F een inschatting van de mate van autozygotie binnen het genoom.
De traditionele pedigree-gebaseerde berekening bepaalt F aan de hand van de voorouders: F = Σ (1/2)^{n1+n2+1} (1+FA), waarbij
Interpretatie en toepassingen: F geeft aan in welke mate een individu autozygoot is door verwantschap. Een
Schattingsmethoden: pedigree-gebaseerde schattingen gebaseerd op familiegeschiedenis, en marker-gebaseerde benaderingen met genetische data, zoals SNP-schattingen en ROH
Beperkingen omvatten afhankelijkheid van de volledigheid van de genealogie en het vergt voldoende genetische data voor