goudgehalte

Goudgehalte, of goudfijnheid, verwijst naar de hoeveelheid goud die aanwezig is in een materiaal. Het wordt meestal uitgedrukt als karaat (kt) of als fijnheid (‰). Een 24-karaats goud is zuiver goud; in fijnheidsjargon komt dit doorgaans overeen met circa 999 of 1000 fijn. Voor sieraden worden vaak 18K (750 fijn), 14K (585–583 fijn) en 9K (375 fijn) toegepast. Een hoger karat- of fijnheidsaandeel betekent doorgaans minder legeringsmetalen en vaak een hogere prijs, maar ook minder hardheid.

Goudgehalte wordt vastgesteld met assays, bijvoorbeeld vuurassay of röntgendiffractie/XRF. In de mijnbouw wordt het gehalte meestal uitgedrukt als gram per ton (g/t) of als parts per million (ppm), wat de hoeveelheid goud per massa aangeeft. Dit gram-per-tonniveau is cruciaal voor de economische haalbaarheid en raffinageplanning.

Raffinage van goud streeft naar hogere fijnheden, doorgaans tussen 99,5% en 99,9% goud. Methoden omvatten onder meer chemische omzetting, elektrolyse en distillatie, afhankelijk van de aard van de ruwe grondstof. In industriële toepassingen heeft goud bijzondere waarde vanwege zijn corrosie- en slijtvastheid en uitstekende elektrische geleidbaarheid, waardoor het veel wordt toegepast in elektronica, connectoren en medische apparaten.

Samengevat geeft goudgehalte aan hoeveel goud een materiaal bevat, uitgedrukt in karaat of fijnheid, en bepaalt het de waarde, verwerking en toepassingsmogelijkheden van het materiaal.