gebouwfundering

Gebouwfundering is het onderdeel van een gebouw dat de belastingen van de constructie naar de onderliggende bodem overdraagt. Het doel is stabiliteit te bieden en verschillen in zetting tussen delen van het gebouw te beperken. De fundering moet verticale belastingen dragen, bestand zijn tegen kantelen en verschuiven, en rekening houden met toekomstige veranderingen in bodem- en waterstand. De keuze voor een funderingstype hangt af van de draagkracht en het zettingsgedrag van de bodem, de aard en omvang van de belasting, en de omstandigheden ter plaatse. Voorafgaand aan de funderingswerken voert men geotechnisch onderzoek uit en wordt het ontwerp gemaakt door een ingenieur, volgens nationale en Europese normen (zoals Eurocode 7) en relevante NEN-normen.

De belangrijkste typen funderingen zijn vlakfundering (plaatfundering), palenfundering en strokenfundering. Vlakfundering is een continue betonnen vloer die de lasten verdeelt over een groter gebied en wordt toegepast bij voldoende draagkrachtige bovenliggende bodem en beperkte differentiale zetting. Palenfundering gebruikt lange palen die belasting naar diepere, draagkrachtige lagen overdragen; palen kunnen dragend werken of door wrijving op de lengte van de paal. Palen worden ingezet bij drassige of zwakke bodem, of bij hogere belastingen. Strokenfundering is een variant langs muren waarbij de belasting langs een lijn wordt gedragen en overgangen van de vloer worden ondersteund.

In de uitvoering worden funderingen gemaakt volgens het ontwerp en met toezicht, met aandacht voor waterdichtheid, afwerking en eventuele zettingsbeheersing. Na voltooiing vindt verificatie van stabiliteit en zettingen plaats, en onderhoud richt zich op het voorkomen van schade door verzakkingen of veranderingen in de bodemomstandigheden.