fysiekmotorisch

Fysiekmotorisch is een samengestelde term die verwijst naar de fysieke en motorische aspecten van het functioneren van een mens. In klinische, onderwijs- en onderzoekscontext wordt het gebruikt om iemands mogelijkheden en beperkingen aan te geven op het gebied van beweging, houding en motorische controle.

De subdomeinen omvatten grofmotorische vaardigheden (zoals lopen, rennen, klimmen), fijnmotorische vaardigheden (zoals grijpen, manipuleren en schrijven), coördinatie, balans, spierkracht en uithoudingsvermogen. Deze componenten beïnvloeden elkaar en hangen samen met neuromusculaire functies, sensorische verwerking en houding.

Toepassingen en beoordeling: bij kinderen wordt fysiekmotorisch functioneren regelmatig gemonitord om vroege signalen van achterstanden of ontwikkelingsstoornissen op te sporen. Bij volwassenen is het belangrijk in revalidatie na letsel of ziekte en in de ouder wordende populatie. Beoordeling vindt plaats door observatie, gestandaardiseerde tests en instrumentele metingen; vaak worden ook functionele taken en videoanalyse gebruikt.

Behandeling en ondersteuning: fysiotherapie en ergotherapie richten zich op het verbeteren van motorische vaardigheden, kracht, balans en coördinatie, met als doel betere functionele deelname aan dagelijks leven en participatie. In onderzoek en de praktijk wordt fysiekmotorisch functioneren vaak geoperationaliseerd binnen het ICF-kader (International Classification of Functioning, Disability and Health) om zorgplanning, monitoring en evaluatie te sturen.