frequentieresponsmetingen

Frequentieresponsmetingen beschrijven het proces waarbij men de respons van een systeem op verschillende geluids- of signaalfrequenties vastlegt. Het doel is de overdrachtsfunctie H(f) te bepalen, die output Y(f) relateert aan input X(f). Een gebruikelijke weergave is de magnituderespons |H(f)| in decibel en de faserespons φ(f); vaak worden ook de groepvertraging en het impulsenrespons weergegeven.

Toepassingen liggen in audio en geluidstechniek (luidsprekers en microfoons), elektronica (filters, versterkers) en akoestiek (ruimtes en kamers). Door de frequentierespons kan men resonanties, versterking of onderdrukking en de lineaire eigenschappen van het systeem beoordelen.

Meetmethoden: er wordt een bekend stimulus gekozen, zoals een log-sine sweep of exponentiële sweep, een chirp of wit/roze ruis, en zowel ingang als uitgang worden vastgelegd. Belangrijk is de lineariteit van het systeem, calibratie van de meetketen en ruisbeperking. De frequentierespons wordt berekend uit de Fourier-transformatie van de impulsenrespons, of via kruisspectrumanalyse tussen input en output. Resultaten worden vaak gepresenteerd als Bode-plots (|H(f)| in dB en φ(f)) en soms als impulse response.

Belangrijke overwegingen: juiste referentievlakken, kwaliteit van de microfoon en kabels, omgeving en kamerakoestiek, ruis en niet-lineaire afwijkingen, en tijdvensters/windowing bij demodulatie en averaging.

Resultaat en gebruik: diagnose van resonanties, ontwerp en tuning van luidsprekers en filters, en evaluatie van akoestische behandelingen. Veelgebruikte hulpmiddelen zijn meetsoftware zoals Room EQ Wizard, MATLAB of Python-bibliotheken en hardware zoals een signaalgenerator, DAQ en microfoonset.