dzwonkiem

Dzwonkiem to forma narzędnikowa liczby pojedynczej rzeczownika dzwonek, który w języku polskim najczęściej oznacza mały dzwon lub dzwoneczek. W zależności od kontekstu może odnosić się do samego przedmiotu, jak i do jego funkcji jako narzędzia lub środka używanego do wykonania czynności.

Etymologia: dzwonek jest zdrobnieniem od dzwon. Forma dzwonkiem jest narzędnikową (instrumentalną) odmianą tego rzeczownika, używaną w konstrukcjach określających narzędzie lub sposób wykonania.

Deklinacja: rzeczownik rodzaju męskiego. Liczba pojedyncza: mianownik dzwonek, dopełniacz dzwonka, celownik dzwonkowi, biernik dzwonek, narzędnik dzwonkiem, miejscownik dzwonku. Liczba mnoga: mianownik dzwonki, dopełniacz dzwonków, celownik dzwonkom, biernik dzwonki, narzędnik dzwonkami, miejscownik dzwonkach.

Użycie: w polszczyźnie narzędnik dzwonkiem służy do określenia narzędzia lub środka, którym wykonuje się czynność. Może występować w opisach konstrukcji, urządzeń oraz elementów wyposażenia zawierających dzwonek. W odniesieniu do samego przedmiotu istnieje także możliwość użycia w kontekstach opisujących jego funkcję lub charakterystykę, w zależności od konstrukcji zdania.

Uwagi: słowo dzwonek ma także popularne znaczenie w odniesieniu do dzwonka telefonu (ringtone). W takim znaczeniu formy narzędnikowe rzadziej odnoszą się do telefonu i dotyczą zwykle przedmiotów fizycznych będących rzeczywistością mechaniczną lub dekoracyjną, a nie samego dzwonka telefonu.

Zobacz również: dzwonek, dzwon, dzwoneczek, grać na dzwonku.