detentievasthouden

Detentievasthouden is een term uit het Nederlands straf- en vreemdelingenrecht. Het verwijst naar het tijdelijk vasthouden van een persoon door overheidsinstanties met het doel diens vrijheid te ontnemen gedurende het onderzoek, teneinde aanwezigheid bij juridische procedures te waarborgen, de voortgang van het onderzoek te beschermen of openbare orde en veiligheid te handhaven. De term wordt vooral gebruikt in twee contexten: pre-trial detention in criminele zaken en detentie van personen in vreemdelingenzaken (asielzoekers of uitgeprocedeerden) gedurende procedurele stappen of uitzettingsprocedures.

In procedures wordt detentie meestal bevolen door politie of het Openbaar Ministerie en vereist vaak goedkeuring of toetsing door een rechter. Detentie kent periodieke herzieningen en kan worden verlengd onder strikte voorwaarden. Rechten van de gedetineerde zijn onder meer inzage in de redenen van detentie, toegang tot juridische bijstand, vertaalhulp indien nodig, en medische zorg. Detentie moet proportioneel en noodzakelijk zijn; waar mogelijk moeten minder ingrijpende maatregelen worden overwogen.

Wat betreft duur en toezicht: de exacte termijn en de eventuele verlenging zijn wettelijk geregeld en onderworpen aan rechterlijke toetsing. Gedetineerden kunnen de detentie aanvechten via de rechter en, in sommige gevallen, via onafhankelijke toezichthouders. Samenhangend met de bescherming van vrijheidsrechten staan ook aandachtspunten zoals opvangcondities, informatievoorziening en toegang tot advocaat centraal.