calvinistische

Calvinistische verwijst naar de Calvinistische traditie binnen het protestantisme, die zijn naam ontleent aan Johannes Calvijn, een leidende hervormer uit Genève in de 16e eeuw. Het Calvinisme ontstond tijdens de Reformatie en werd een belangrijke stroming in de Gereformeerde kerken. Kenmerkend is een sterke nadruk op de soevereiniteit van God, de centrale autoriteit van de Schrift en de rol van genade in het reddingsproces.

Een kernkenmerk is de leer van predestinatietheologie, samengevat in de vijf kernpunten van het calvinisme (TULIP): Total depravity (totale verdorvenheid van de mens), Unconditional election (ongeconditioneerde verkiezing), Limited atonement (beperkte verzoening), Irresistible grace (onweerstaanbare genade) en Perseverance of the saints (volharding van de gelovigen). Deze opvattingen werden verder uitgewerkt door de Synode van Dordtrecht (1618–1619) in de Canons of Dort. Calvinistische kerken gebruiken doorgaans de Drie Formulieren van Eenheid als belijdenis: de Belgic Confession, Heidelbergse Catechism en de Dordtse Leerregels, samen met gewijde discipline en een presbyteriaal kerkbestuur in veel tradities.

Historisch verspreidde het calvinisme zich over Europa en Noord-Amerika en bereikte ook Zuid-Afrika via de Nederlands-reformatorische en Afrikaanse tradities. Vandaag bestaan er diverse calvinistische kerkgemeenschappen en denominaties, variërend in liturgie en kerkordening, maar verbonden door gemeenschappelijke theologische aantekeningen en confessionele standaarden die teruggaan op Calvijns principes en de latere reformatorische formuleringen. Calvinisme blijft een invloedrijke stroming binnen de gereformeerde en Presbyterian contexten wereldwijd.