belijdenissen

Belijdenissen, ook wel geloofsbelijdenissen genoemd, zijn formele documenten waarin een geloofsgemeenschap haar kernpunten van geloof en praktijk vastlegt en verantwoordt. Ze fungeren als leerstellige en normatieve referenties voor onderricht, prediking en kerkelijk handelen. Belijdenissen kunnen verschillende vormen aannemen, zoals creeds, dogmatische verklaringen of catechetische samenvattingen.

In de Nederlandse Reformatie en binnen veel protestantse kerken is sprake van de Drie Formulieren van Eenheid, een centrale set belijdenissen. Deze bestaat uit de Belijdenis des Geloofs (Belgische Confessie, 1561), de Heidelbergse Catechismus (1563) en de Dordtse Leerregels (1618–1619). Samen vormen zij een doctrinale basis en worden in tal van gemeenten als gezaghebbend gezien.

Historisch ontstonden belijdenissen in de 16e en 17e eeuw om leerstellige disputen te overbruggen, orde in kerken te bewaren en geloofsgemeenschappen te verantwoorden. Ze droegen bij aan confessionalisatie en aan zowel scheiding als verbinding tussen gemeenten die uiteenlopende interpretaties kozen.

Vandaag blijven belijdenissen in veel kerken een belangrijke referentie voor onderwijs, discipline en ecumenische dialoog. Sommige kerken beschouwen ze als bindende normen; anderen zien ze vooral als historisch documentair erfgoed en gebruiken ze bij catechese, zending en getuigenis.