afhankelijkheidsratio

De afhankelijkheidsratio is een demografische maatstaf die de last van de afhankelijkheid op de werkende bevolking weerspiegelt. In de gangbare definitie vergelijkt men het aantal mensen in de afhankelijkheidsgroepen met het aantal mensen in de werkende leeftijd. De gebruikelijke grenzen zijn 15 tot 64 jaar als werkzame leeftijd, terwijl 0-14 jaar en 65+ als afhankelijk gelden. De afhankelijkheidsratio wordt meestal uitgedrukt als een percentage: afhankelijkheidsratio = (aantal afhankelijkheidspersonen / aantal personen in de werkende leeftijd) × 100. Bijvoorbeeld: als een land 60 miljoen mensen heeft in de leeftijd 15-64 en 30 miljoen afhankelijkheidspersonen (0-14 en 65+), bedraagt de afhankelijkheidsratio 50%.

Er bestaan varianten, zoals de kinderafhankelijkheidsratio (0-14), de ouderdomafhankelijkheidsratio (65+), en de gecombineerde economische afhankelijkheidsratio (0-14 en 65+ ten opzichte van 15-64). Deze cijfers helpen beleidsmakers bij pensioen- en zorgplanning, onderwijsbehoeften en de arbeidsmarkt. Een hogere afhankelijkheidsratio duidt op een groter draagvlak dat door werkenden moet worden gefinancierd.

Beperkingen: de ratio gebruikt leeftijd als proxy voor economische afhankelijkheid en houdt geen rekening met daadwerkelijke arbeidsparticipatie, ziekte of zorgbehoefte, of de mate van sociale voorzieningen. Migratie en verschillen in arbeidsdeelname kunnen de interpretatie beïnvloeden. Data komen uit bronnen zoals nationale statistische bureaus, de Verenigde Naties, de Wereldbank en overige internationale organisaties.