Wglowodór

Wglowodór to forma rzadko używana w chemii, będąca najprawdopodobniej wariantem węglowodoru (w języku polskim najczęściej używa się terminu węglowodór). W kontekście popularnym wciąż stosuje się pojęcie hydrocarbon, które odnosi się do związku chemicznego zbudowanego wyłącznie z atomów węgla i wodoru. Węglowodory dzielą się na wiele podklas i stanowią podstawę paliw kopalnych oraz surowców do syntez chemicznych.

Klasyfikacja obejmuje m.in. alkany (nasycone, pojedyncze wiązania C–C), alkeny (nienasycone, co najmniej jedno wiązanie podwójne), alkiny (podwójne, wielokrotne wiązania), oraz węglowodory aromatyczne (np. benzen). Istnieją także cykliczne węglowodory i wieloprzecinkowe układy. Właściwości fizyczne zależą od długości łańcucha i rodzaju wiązań; z reguły rosną temperatury wrzenia wraz z rosnącą masą cząsteczkową, a związki o dłuższych łańcuchach są mniej lotne.

Pojawienie się i produkcja: węglowodory występują głównie w paliwach kopalnych, takich jak ropa naftowa i gaz ziemny. W przemyśle uzyskuje się je poprzez kraking, reforming, pironizę i inne procesy chemiczne.

Reakcje i zastosowania: węglowodory ulegają spalaniu, halogenowaniu, addycji i polimeryzacji (zwłaszcza alkenów i alkinów). Służą jako paliwa (benzyna, olej napędowy) oraz surowce do syntez chemicznych, tworzyw sztucznych i chemikaliów przemysłowych.

Bezpieczeństwo i środowisko: większość węglowodorów jest łatwopalna i może tworzyć szkodliwe opary. Emisje węglowodorów podczas spalania przyczyniają się do efektu cieplarnianego i zanieczyszczeń powietrza; niektóre aromatyczne węglowodory, jak benzen, są toksyczne i rakotwórcze.

Zobacz także: węglowodór, chemia organiczna, ropa naftowa, gaz ziemny.