Emisje

Emisje to uwalnianie substancji do środowiska, najczęściej do powietrza, wód lub gleby. W kontekście klimatu najważniejszym rodzajem są emisje gazów cieplarnianych: dwutlenku węgla (CO2), metanu (CH4), podtlenku azotu (N2O) i fluorowanych gazów. Emisje mogą być naturalne lub antropogeniczne; większość obecnych trendów wynika z działalności człowieka, takiej jak spalanie paliw kopalnych, przemysł, transport, rolnictwo i deforestacja. Oprócz gazów cieplarnianych występują emisje pyłów, toksycznych chemikaliów i metali ciężkich, które mogą wpływać na zdrowie i ekosystemy.

Pomiar i raportowanie: emisje wyrażane są zwykle w masie gazów na jednostkę czasu. W praktyce używa się równoważników dwutlenku węgla (tCO2e). Emisje dzielą się na zakresy: Scope 1 (emisje bezpośrednie), Scope 2 (emisje pośrednie z energii elektrycznej) i Scope 3 (inne emisje łańcucha wartości). Dane zbierane są w inwentaryzacjach emisji prowadzonych na poziomie krajowym i korporacyjnym, zgodnie z wytycznymi IPCC i standardem GHG Protocol. Państwa zobowiązują się do sprawozdawczości w ramach UNFCCC i porozumień klimatycznych.

Regulacja i polityka: wiele krajów wprowadza ograniczenia emisji, systemy handlu uprawnieniami do emisji (ESY), podatki od emisji lub zachęty dla odnawialnych źródeł energii. W UE funkcjonuje mechanizm Handlu Emisyjnego (EU ETS).

Redukcja emisji: strategie obejmują zwiększenie efektywności energetycznej, dekarbonizację energetyki, elektryfikację transportu, rolnictwo z praktykami ograniczającymi emisje, oraz rozwój technologii wychwytywania i składowania CO2 (CCS).

Znaczenie: mniejsze emisje przyczyniają się do ograniczenia wzrostu temperatury, ochrony zdrowia publicznego i środowiska. Monitorowanie emisji jest kluczowe dla polityk klimatycznych i celów zrównoważonego rozwoju.