Turbojetowymi

Turbojetowymi, w polskim użyciu najczęściej określa się odrzutowe silniki lotnicze, które wytwarzają ciąg poprzez sprężanie powietrza, mieszanie go z paliwem i spalanie w komorze spalania, a następnie rozprężanie gorących gazów przez dyszę. Czynnikami napędowymi są turbina, która napędza sprężarkę, oraz sama dysza, przez którą gaz opuszcza silnik, wytwarzając siłę ciągu.

Zasada działania opiera się na cyklu Braytona. Powietrze napływa do sprężarki, gdzie jest sprężane i podawane do komory spalania. Tam paliwo jest spalane, co podnosi energię gazów, które następnie napędzają turbinę. Energia z turbiny napędza sprężarkę, a część gazów opuszcza silnik przez dyszę z dużą prędkością, wytwarzając ciąg. Silniki te mogą być jednostopniowe lub dwuspólne, a sprężarki mogą mieć różne konstrukcje, najczęściej osiowe. W historii rozwijano także warianty z pośrednim przekazem mocy i różnymi stopniami sprężania.

Historia turbojetów sięga lat 30. i 40. XX wieku. Prace nad praktycznymi turbojetami prowadziły w niezależnych krajach m.in. Frank Whittle w Wielkiej Brytanii i Hans von Ohain w Niemczech. Do najważniejszych wczesnych silników należały przykładowo jednostki Jumo 004 i w Wielkiej Brytanii konstrukcje inspirowane pracami Whittle’a. W kolejnych dekadach turbojety były szeroko stosowane w lotnictwie wojskowym, a także w niektórych pierwszych samolotach pasażerskich z napędem turbojetowym.

Zalety turbojetów to wysoki stosunek ciągu do masy i prostota konstrukcji. Do głównych wad należą stosunkowo wysokie zużycie paliwa i hałas, zwłaszcza przy dużych prędkościach. W późniejszych latach wiele zastosowań zastąpiono turbofanami, które są bardziej efektywne paliwowo w zastosowaniach komercyjnych, choć turbojety pozostają w użyciu w niektórych samolotach wojskowych, myśliwskich i w rakietach.