Retrovirüslerin

Retrovirüsler, Retroviridae ailesine bağlı zarflı RNA virüsleridir. En belirgin özelliği, RNA'dan DNA'ya reverse transcription yoluyla kopya üretilmesi ve bu DNA’nın konak hücre genomuna entegre olmasıdır. Entegrasyon, konak hücrenin DNA'sında kalıcı bir provirus oluşturur ve bu durum virüsün uzun süreli varlığını olanaklı kılar.

Genomları iki adet tek sarmallı, pozitif anlamlı RNA zincirinden oluşur ve Gag, Pol ile Env olmak üzere temel genleri taşır. Pol geni, reverse transcriptase, integrase ve proteaz gibi ana enzimleri kodlar. Birçok retrovirüs zarflı partiküller halinde bulunur ve hücre zarına girebilmek için glikoproteinler taşır.

Yaşam döngüsü, reseptörlere bağlanma ve hücreye girme ile başlar. RNA’dın DNA’ya dönüştürülmesiyle proviral DNA oluşur ve bu DNA, integrase aracılığyla konak genomuna entegre olur. Konak hücre tarafından transkribe edilen RNA ve mRNA’lar, yeni virüs bileşenlerini üretir; parçacıklar bir araya gelip hücre dışına budunlanır ve olgun virüsler salgılanır. Yüksek hata oranı nedeniyle genetik çeşitlilik hızla artabilir.

Klinik olarak en iyi bilinen retrovirüsler HIV-1 ve HIV-2’dir; bunlar lentivirus grubuna aittir ve insanlarda bağışıklık sistemini baskılar.HTLV-1 ve HTLV-2 ise bazı kanserler ve nörolojik hastalıklarla ilişkilidir. Retrovirüsler ayrıca hayvanlarda hastalıklara yol açabilir ve bilimsel araştırmalarda önemli modeller sunar.

Günümüzde retroviral vektörler gen tedavisi çalışmalarında kullanılır; ancak entegrasyon ve uzun vadeli güvenlik konuları nedeniyle dikkatli biçimde uygulanır.