Rasteryzacja

Rasteryzacja (ang. rasterization) to proces przekształcania opisów wektorowych sceny lub obiektów do bitmapy, czyli siatki pikseli, która może być wyświetlana na ekranie. W grafice komputerowej jest to jeden z podstawowych etapów potoku renderowania, zwłaszcza w renderowaniu czasu rzeczywistego. W grafice 3D scenę najczęściej stanowią trójkąty; każdy trójkąt jest rasteryzowany na zestaw fragmentów, które leżą w jego obrębie. Reguły brzegowe i funkcje brzegowe decydują o przynależności fragmentów do prymitywu, a atrybuty wierzchołków (kolor, współrzędne tekstury, normalne) interpoluje się w obrębie fragmentu za pomocą współczynników barycznych, z korektą perspektywy.

Fragmenty podlegają operacjom na etapie fragment shader, gdzie obliczany jest kolor, tekstura, oświetlenie i inne efekty. Odczyt z bufora głębokości oraz testy widoczności decydują o tym, które fragmenty zostaną zapisane do ramki. Rasteryzacja jest zwykle wspomagana przez sprzętowy rasteryzator w GPU.

Rasteryzacja ma także zastosowania w grafice 2D i grafice wektorowej, gdzie opisy linii i krzywych są konwertowane do bitmapy przed wyświetleniem lub drukowaniem. W tym kontekście często stosuje się antyaliasing, by zredukować poszarpane krawędzie.

Zalety rasteryzacji to wysoka prędkość i możliwość użycia akceleracji sprzętowej; ograniczenia obejmują artefakty próbkowania i konieczność stosowania technik poprawiających oświetlenie i wygląd sceny, które często realizuje się także poprzez inne podejścia, np. ray tracing.