Ontwateringprocessen

Ontwateringprocessen zijn processen in waterzuivering en afvalwaterbehandeling die gericht zijn op het verlagen van het watergehalte van slib en andere suspensies. Het doel is het verminderen van het volume en het vergroten van de droogstofconcentratie, zodat het slib makkelijker kan worden getransporteerd, opgeslagen en verwerkzaamd, bijvoorbeeld door verbranding, compostering of landtoepassing. Vaak volgt op de ontwatering een verdere verwerking of eindbehandeling.

Ontwatering kan worden onderverdeeld in natuurlijke en mechanische methoden. Natuurlijke ontwatering maakt gebruik van zwaartekracht en drainage, zoals in bezinktanks, droogsakkers of droogbedvelden. Mechanische ontwatering omvat apparatuur die water actief verwijdert door filtratie, druk en centrifugale scheiding. Tot de mechanische opties behoren filterpersen, beltfilterpersen, centrifuges en schroefontwateringsinstallaties. Voorafgaand aan of tijdens ontwatering kunnen chemische stoffen (bijvoorbeeld polymeren) worden toegevoerd om de bodemstructuur te verbeteren en de waterafvoer te versnellen.

De mate van ontwatering wordt uitgedrukt in het droogstofgehalte (DS). Mechanische systemen leveren doorgaans DS-waarden in de orde van 15-25% bij belt- en filterpersen, en 18-30% bij centrifuges. Thermische droging kan DS aanzienlijk verhogen tot 85-95% en levert een zeer droge cake. Droogbedden en natuurlijke ontwatering geven over het algemeen lagere DS. De keuze voor een methode hangt af van slibkenmerken (droogstof, deeltjesgrootte, mineraliteit), temperatuur, verwerkingstijd en de gewenste eindtoepassing.