Mulczowanie

Mulczowanie, znane także jako mulczowanie gleby, to praktyka pokrywania powierzchni gleby warstwą materiału organicznego lub mineralnego w celu ochrony i poprawy warunków wzrostu roślin. Warstwa mulczu ogranicza odparowanie wody, reguluje temperaturę gleby, zmniejsza erozję i utrudnia rozwój chwastów, a w dłuższym okresie wpływa na strukturę i żyzność gleby.

Materiały stosowane jako mulcz mogą mieć charakter organiczny (słoma, kora drzewna, trociny, liście, skoszona trawa, kompost) lub mineralny (folia, agrowłóknina, żwir, kamienie). W ogrodach najczęściej używa się warstwy o grubości 5–8 cm; w uprawie warzyw – 3–5 cm. Wokół młodych roślin grubość powinna być mniejsza, aby nie ograniczać kiełkowania korzeni. Należy unikać stykania materiału z podstawą pędów i pni drzew, gdyż może to sprzyjać gniciu.

Korzyści z mulczowania obejmują poprawę retencji wody, stabilizację temperatury gleby, ograniczenie konkurencji chwastów, ochronę gleby przed erozją i zniszczeniem agregatów podczas deszczu oraz stopniowe uwalnianie składników odżywczych w przypadku mulczów organicznych. Mulcz również tworzy mikrohabitat dla organizmów gleby i bezkręgowców.

Ryzyko i utrzymanie: mulczowanie może sprzyjać rozwojowi szkodników i chorób, zwłaszcza przy nadmiarze wilgoci lub przy zastosowaniu świeżych materiałów drewnianych. Zbyt gruba warstwa może ograniczać napowietrzenie i infiltrację wody oraz utrudniać utrzymanie roślin. Materiały organiczne mogą również prowadzić do tymczasowej immobilizacji azotu. Aby uzyskać najlepsze efekty, warstwa mulczu powinna być regularnie uzupełniana i utrzymywana na odpowiedniej wysokości, z zachowaniem odstępu od pni i korzeni.