Mineurtoonsoort

Mineurtoonsoort is een tonale muziekconcept dat uitgaat van een mineurtoonladder en de daarmee verbonden harmonie en cadenties. In westerse muziek vormt het naast de majeurtoonsoort een van de belangrijkste toonstelsels. Elke mineurtoonsoort heeft een relatieve majeur met dezelfde toonnoten; bijvoorbeeld A mineur en C majeur delen dezelfde noten.

Mineurtoonladders komen in drie hoofdvormen voor:

Natuurlijke mineur: het intervalpatroon is hele, halve, hele, hele, halve, hele, hele.

Harmonische mineur: dezelfde noten als natuurlijke mineur, maar de zevende toon wordt verhoogd. Dit zorgt voor een leidende toon en maakt dominante akkoorden zoals V en V7 mogelijk, wat de cadenties versterkt.

Melodische mineur: stijgend verhogen de zesde en zevende toon (zodat het een stijgende lijn krijgt), dalend keert men terug naar de natuurlijke mineur.

In een mineurtoonsoort functioneren de belangrijkste bouwstenen van de harmonie vaak als i (tonica), iv (subdominant) en V of V7 (dominante). Door de verhoging van de zevende toon in harmonische mineur ontstaat doorgaans een sterke cadentie naar i. Het gebruik van de melodische mineur kan muziek een vollere, helderdere klank geven tijdens stijgende passages en cadenties.

Veelvoorkomende toonaarden zijn A mineur (relatief aan C majeur) en E mineur (relatief aan G majeur). Mineurtoonsoort wordt vaak geassocieerd met melancholie of introspectieve sferen, maar kan ook levendig en dramatisch klinken, afhankelijk van de gebruikte harmonieën en melodieën.