Leukocyty

Leukocyty, czyli białe krwinki, to komórki krwi obwodowej biorące udział w odpowiedzi immunologicznej. Ich liczba we krwi zwykle mieści się w zakresie 4–11 x 10^9/L. Leukocyty różnicują się w różne linie i pełnią kluczowe funkcje w obronie organizmu przed infekcjami i innymi zagrożeniami.

Główne typy leukocytów to granulocyty (neutrofile, eozynofile, bazofile) oraz agranulocyty (limfocyty, monocyty). Neutrofile są najliczniejsze i stanowią pierwszą linię obrony; eozynofile i bazofile biorą udział w odpowiedziach alergicznych i zwalczaniu pasożytów; limfocyty (B, T, NK) oraz monocyty różnicują się w makrofagi w tkankach i pełnią różnorodne funkcje odpornościowe.

Funkcje leukocytów obejmują rozpoznawanie i niszczenie drobnoustrojów, fagocytozę, prezentację antygenów, produkcję przeciwciał (limfocyty B), odpowiedź limfocytów T oraz mediację stanu zapalnego (bazofile i inne komórki zapalne). W przebiegu chorób i urazów poszczególne populacje mogą się wzmacniać lub osłabiać, co odzwierciedla ich rolę w immunoregulacji.

Produkcja i dojrzewanie: leukocyty powstają w szpiku kostnym z komórek macierzystych hematopoetycznych. Limfocyty B dojrzewają w szpiku, limfocyty T w grasicy; monocyty opuszczają szpik do krwi i w tkankach różnicują się w makrofagi. Czas życia poszczególnych populacji jest zróżnicowany: neutrofile przebywają w krążeniu od kilku godzin do kilku dni, limfocyty mogą żyć od kilku dni do wielu lat.

Znaczenie kliniczne: liczba leukocytów mierzona w morfologii krwi odzwierciedla stan układu odpornościowego. Leukocytoza to podwyższona liczba leukocytów, często w infekcjach i stanach zapalnych; leukopenia to obniżenie liczby leukocytów, co zwiększa ryzyko infekcji.