Kleeftechniek

Kleeftechniek is het vakgebied dat zich bezighoudt met het selecteren, ontwerpen en toepassen van lijmstoffen en bindmiddelen om twee of meer materialen te verbinden. Het omvat hechtingstheorie, oppervlaktebehandeling, uitharding en de betrouwbaarheid van de verbinding op lange termijn. Lijmstoffen variëren van epoxy, polyurethaan en acrylaten tot silikonen, cyanoacrylaten en hot-melt adhesives, en kunnen zowel structurele verbindingen leveren als afdichtingen.

Het kleefproces omvat meestal oppervlaktevoorbereiding (reiniging, ontvetting, ruwmaken), het aanbrengen van de lijm en het samenbrengen van de delen, gevolgd door klemmen of druk om hechting te bevorderen. Uitharding kan bij kamertemperatuur plaatsvinden of vereisen warmte, UV-licht of vochtige omstandigheden. De keuze van lijm hangt af van de eigenschappen van de te verbinden materialen, de belasting, de omgevingstemperatuur en vochtigheid, en of demontage mogelijk moet blijven.

Toepassingen bevinden zich onder meer in de auto- en luchtvaartindustrie, bouw en constructie, houtbewerking, verpakkingen, elektronica en medische technologie. De voordelen van kleeftechniek zijn onder meer een hoge sterkte-gewichtsverhouding, ontwerpvrijheid en naadloze verbindingen; nadelen betreffen afhankelijkheid van materiaalcompatibiliteit, gevoeligheid voor temperatuur en vocht, veroudering en vaak langere uithardtijden dan sommige mechanische verbindingen.

Tests en normen spelen een cruciale rol: in de praktijk worden trek-, druk-, schuif- en peeltesten uitgevoerd, en normen van ISO, ASTM en brancheorganisaties begeleiden de selectie en validatie. Ontwikkelingen richten zich op milieuvriendelijkere lijmstoffen, snellere uitharding en duurzame, demontabele verbindingen.