Kapnografia

Kapnografia to metoda monitorowania, która polega na ciągłym pomiarze i graficznym przedstawieniu stężenia dwutlenku węgla (CO2) w gazie oddechowym. Najczęściej wyraża się ją poprzez end-tidal CO2 (EtCO2) oraz kapnogram, który opisuje zmiany stężenia CO2 w czasie wdechu i wydechu. Do pomiaru wykorzystuje się czujniki podczerwieni, które wykrywają absorpcję promieniowania podczerwonego przez CO2.

Urządzenia kapnografii mogą być mainstreamowe (umieszczone bezpośrednio w drogach oddechowych) lub sidestream, gdzie próbka gazu jest zasysana do czujnika umieszczonego z dala od gardła. Oba systemy generują wykres kapnogramu w czasie rzeczywistym i podają wartość EtCO2.

Zastosowanie kliniczne obejmuje monitorowanie w anestezji, sedacji, intensywnej terapii i na oddziałach ratunkowych. Kapnografia pomaga ocenić wentylację, wykryć bezdech, niedrożność dróg oddechowych, przypadkowe odłączenie sprzętu oraz rebreathing. Normalne EtCO2 u dorosłych zwykle mieści się w okolicy 35–45 mmHg; wartości mogą się różnić w zależności od stanu pacjenta i rodzaju zabiegu.

Interpretacja kapnografu obejmuje identyfikację faz kapnograficznych: faza I – gaz wydechowy z martwej przestrzeni; faza II – mieszanie gazów; faza III – plateau końcowej części wydechu z EtCO2. Nagłe zniknięcie sygnału sugeruje odłączenie lub zatrzymanie wentylacji; nagły spadek EtCO2 może wskazywać na hipowentylację lub zablokowanie drogi oddechowej.

Ograniczenia: EtCO2 nie zawsze odzwierciedla PaCO2 i może być zniekształcone przy niskim wolumenie oddechowym, dużej martwej przestrzeni, nieszczelnościach układu, przepływie gazu lub zmianach perfuzji. Kapnografia jest narzędziem wspomagającym ocenę stanu oddechowego; wyniki nie zastępują gazometrii ani klinicznej oceny.