Hyperspectraal

Hyperspectraal beeldvorming is een sensortechniek waarbij voor elke pixel een volledig spectrum wordt vastgelegd over tientallen tot honderden smalle golflengten, vaak in het zichtbare tot nabij-infrarood-gebied. Dit levert een driedimensionale data-cube op: twee ruimtelijke dimensies en één spectrale dimensie. In tegenstelling tot multispectrale beelden biedt hyperspectrale data een continu spectrum per pixel, waardoor materialen en chemische verbindingen beter kunnen worden geïdentificeerd.

De verwerking omvat calibratie en correcties (radiometrische en atmosferische). Analyses maken gebruik van spectrale handtekeningen en endmembers, met technieken zoals spectral unmixing en dimensiereductie (PCA, ICA). Validatie en interpretatie gebeuren vaak tegen bibliotheken met bekende spectra. Geautomatiseerde workflows combineren beeldregistratie, atmosferische correctie en classificatie om materialen te kennen en sommaties of anomaly-detectie mogelijk te maken.

Toepassingen zijn onder meer precisielandbouw en gewasmonitoring, bos- en milieubewaking, mineralogie en geologie, voedselkwaliteit en kunstconservatie, en defensieve en veiligheidsdoeleinden. Ook in het archeologisch en maritiem domein wordt hyperspectraal onderzoek toegepast. De technologie vereist doorgaans aanzienlijke rekenkracht en opslag en kan gevoelig zijn voor atmosferische verstoringen en reflectie door oppervlakken. Hoge kosten en complexiteit spelen een rol bij operationele implementatie, maar de beschikbaarheid van ruimte- en luchtniveausensoren en cloud-gebaseerde analyse blijft groeiend.