weryfikuj

Weryfikuj to polskie czasownikowe określenie w formie rozkazującej od czasownika weryfikować, oznaczające polecenie sprawdzenia lub potwierdzenia informacji, danych lub wyników. Używane jest w sytuacjach, gdy nadawca prosi odbiorcę o upewnienie się co do prawdziwości lub poprawności materiału.

Forma podstawowa to weryfikować; tryb rozkazujący 2. os. l. poj. to weryfikuj, a liczby mnogiej – weryfikujcie. W kontekstach formalnych częściej używa się zamiennie zwrotów takich jak „sprawdź” czy „potwierdź”. Czasownik ten występuje także w połączeniach z różnymi formami czasów i aspektów, np. weryfikował, będzie weryfikował.

Związek z rzeczownikami tworzy rodzinę wyrazów: weryfikacja (proces potwierdzania), weryfikator (osoba lub narzędzie dokonujące weryfikacji), weryfikowalny (możliwy do zweryfikowania). Występują też pojęcia pokrewne, takie jak weryfikowanie, weryfikowalność.

Etymologia: weryfikuj wywodzi się z łacińskiego verifikare, od verus „prawdziwy” i fikare „uczynić” (potwierdzić). Do języka polskiego trafiło poprzez rozwój zapożyczeń europejskich i formę weryfikacja, która utrwaliła się jako nazwa procesu.

Zastosowania: słowo i pojęcie używane są w mediach, nauce, administracji, informatyce i administracji cyfrowej. W praktyce dotyczy potwierdzania źródeł, danych wejściowych, wyników badań, tożsamości czy autentyczności treści, a także procesów jakości i moderacji. W kontekście komunikacji często funkcjonuje jako polecenie do sprawdzenia informacji przed dalszym użyciem.

Przykłady: „Weryfikuj źródła przed opublikowaniem artykułu.” „Weryfikuj dane wejściowe przed uruchomieniem systemu.”