ukrywanie

Ukrywanie istniało jako pojęcie w języku polskim od dawna i odnosi się do aktu ukrycia czegoś przed innymi lub przed wiedzą. Słowo wywodzi się od czasownika ukrywać, a formacja ukrywanie używana jest do opisania procesu lub praktyki ukrywania. W języku codziennym może dotyczyć zarówno rzeczy materialnych, jak i informacji czy uczuć.

W zakres znaczeniowy ukrywanie wchodzą różne konteksty. Fizyczne ukrywanie obejmuje chowanie przedmiotów lub osób, ukrywanie miejsca pobytu czy skrótów. Informacyjne ukrywanie odnosi się do zatajania danych, faktów czy tożsamości oraz do kwestii związanych z prywatnością i ochroną danych. W sferze prawnej i etycznej ukrywanie często wiąże się z oceną intencji i konsekwencji, np. ukrywanie dochodów czy prawdy, co bywa oceniane krytycznie lub jako czynność zabroniona.

Najczęstsze kolokacje to ukrywać prawdę, ukrywać tożsamość, ukrywanie danych, ukrywanie emocji, ukrywanie miejsca. Do bliskich wyrażeń należą ukryty (hidden) i ujawnianie (disclosure) oraz przyznanie (admission). W psychologii ukrywanie emocji bywa omawiane jako strategia radzenia sobie ze stresem społecznym. W literaturze i mediach temat ukrywania pojawia się często jako motyw narracyjny lub element śledczy.

Ogólnie rzecz biorąc, ukrywanie jest neutralnym opisem czynności, która może mieć różne implikacje zależnie od kontekstu i intencji.