taakreconstructie

Taakreconstructie is een proces binnen organisaties waarbij de taken en verantwoordelijkheden van een functie opnieuw worden vormgegeven zodat ze beter aansluiten bij de huidige behoeften van de organisatie en de capaciteiten van medewerkers. Het kan een instrument zijn bij reorganisatie, herplaatsing of re-integratie na ziekte en is niet gericht op het ontslaan van personeel, maar op het behouden van werk.

Doel en toepassingsgebied: de kern van taakreconstructie is het weerbaar maken van de arbeidsplaats door taken zodanig te verdelen, samen te voegen, te wijzigen of af te voeren dat de functie haalbaar en productief blijft. Het kan leiden tot betere afstemming tussen vraag en aanbod van arbeid en kan de inzet van werknemers met beperkingen mogelijk maken.

Proces: meestal gebeurt taakreconstructie volgens een gestructureerde aanpak. Eerst wordt de huidige takenpakket en de vereiste competenties geïnventariseerd; vervolgens worden kerntaken vastgesteld en worden opties onderzocht zoals taakverzwaring, taakverdeling, taaktoewijzing aan andere rollen of verkorting/verlaging van werktijden. Daarna volgt het opstellen van een herziene functiebeschrijving en een opleidings- of toolsplan. Implementatie vindt plaats in overleg met de medewerker, leidinggevende en zo nodig de ondernemingsraad of arbodienst, gevolgd door evaluatie en bijsturing.

Uitdagingen en randvoorwaarden: succes vereist draagvlak, duidelijke communicatie, en rekening houden met wettelijke en cao-afspraken, contractuele rechten en privacy. Taakreconstructie is geen oplossing voor elke arbeidsmarktsituatie, maar een middel om werkbaar en duurzaam inzetbaar werk voorop te stellen.

Zie ook: re-integratie, herplaatsing, taakroulatie, functiedifferentiatie.