stylusvorm

Stylusvorm is een term uit de archeologie en museologie die verwijst naar een object of werktuig met de vorm van een stylus: een langwerpig en taps toelopend instrument met een puntige of conische tip. De benaming is beschrijvend en wordt gebruikt om morfologische overeenkomsten tussen voorwerpen vast te leggen, onafhankelijk van hun exacte functie of materiaal.

Fysieke kenmerken en variatie zijn kenmerkend voor stylusvormen. Typische voorbeelden hebben een lang, smal lichaam en een scherpe punt aan het uiteinde; sommige hebben een bredere, vlakke of afgeronde achterkant om vast te houden. Materialen variëren van been, hoorn en hout tot metaal of gesteente. Lengte kan variëren van enkele centimeters tot meer dan tien centimeter.

Functie en gebruik zijn divers maar gemeenschappelijk is de associatie met markeren of graveren op zachte oppervlakken. In oude samenlevingen werden stylussen ingezet om inscripties te maken op natte klei, was of zacht materiaal. In Mesopotamische culturen was een wigvormige punt gebruikelijk om cuneiforme tekens in klei te drukken. In andere contexten dienden stylus-achtige voorwerpen als schrijfinstrumenten of gravers. In museale contexten helpt de beoordeling van de stylusvorm bij classificatie en identificatie van vondsten.

Betekenis voor onderzoek ligt in het feit dat vormkenmerken aanwijzingen geven over productie, handel en culturele contacten. Door stylusvorm te documenteren kunnen onderzoekers relaties tussen vondplaatsen en tijdsperiodes beter begrijpen.

Zie ook: stylus; cuneiform; kleitablet.