sleutelcompromittering

Sleutelcompromittering is het vertrouwelijkheids- en integriteitsprobleem dat ontstaat wanneer cryptografische sleutels ongeautoriseerd toegankelijk of bekend raken. Door het uitlekken of misbruik van sleutels kan een aanvaller gegevens ontsleutelen, digitale handtekeningen vervalsen of zich voordoen als een geautoriseerde partij.

Het begrip geldt voor zowel symmetrische sleutels (waarbij één sleutel wordt gebruikt voor zowel versleuteling als ontsleuteling) als voor asymmetrische sleutels (publieke en private sleutels). Bij compromittering van een private sleutel kan de aanvaller berichten ondertekenen of zich voordoen als de eigenaar; bij symmetrische sleutels kan de aanvaller alle vertrouwelijke informatie ontsleutelen of wijzigen.

Oorzaken zijn onder meer lekkage door malware, inbraak, foutieve opslag of beheer van sleutels, ontoereikende sleutelrotatie, en fouten bij distributie of back-ups. De gevolgen variëren van ontsleutelde data en onterechte vertrouwelijkheid tot vervalsing van digitale handtekeningen, impersonatie en verlies van vertrouwen in systemen.

Detectie en respons omvatten het monitoren van ongeautoriseerde decryptiepogingen, toegangslogs en anomalieën, evenals het tijdig intrekken van sleutels en uitgeven van nieuwe sleutels. Bij compromittering kan ook het herversleutelen van data, het heruitgeven van certificaten en communicatie met betrokken partijen nodig zijn.

Preventie en best practices richten zich op robuust sleutelbeheer: gebruik van hardwarebeveiligingsmodules (HSM's), beveiligde opslag, strikt toegangsbeheer, scheiding der taken, sleutelbeleid en automatische sleutelrotatie, korte sleutelduur, en PKI met tijdige intrekking (CRL/OCSP) en volledige auditlogs. Zie ook sleutelbeheer en PKI.