ruimteonderzoek

Ruimteonderzoek verwijst naar systematisch bestuderen van ruimte, hemellichamen en kosmische processen, evenals ontwikkeling en gebruik van technologieën voor waarneming, verkenning en exploitatie. Het omvat zowel fundamenteel onderzoek in astronomie en astrofysica als toegepast onderzoek zoals ruimtevaarttechniek en aardobservatie.

Disciplines en methoden. Disciplines omvatten astronomie, astrofysica, kosmologie, planeetkunde, ruimteverkenning, aardobservatie, ruimtebiologie, microzwaartekrachtonderzoek en ruimtevaarttechniek. Methoden omvatten ruimtetelescopen (ruimtegebaseerd en aardgebaseerd), sondes, landers en rovers, satellieten, missie-instrumenten en data-analyse.

Doelen van ruimteonderzoek zijn onder meer inzicht in oorsprong, structuur en evolutie van het universum, het bestuderen van planeten en manen, en het zoeken naar exoplaneten, evenals het testen van fundamentele natuurwetten in microzwaartekracht. Toepassingen omvatten klimaatobservatie en aardobservatie, weer- en weersvoorspelling, communicatietechnologie, satellietnavigatie, technologische innovatie en biologie in de ruimte.

Organisaties en samenwerking. Grote organisaties zijn NASA, ESA, Roscosmos, CNSA, JAXA en ISRO. Ruimteonderzoek vindt doorgaans plaats via internationale samenwerkingsverbanden en projecten, waaronder gezamenlijke missieprogramma's, data-uitwisselingen en gezamenlijke lanceerinfrastructuur.

Geschiedenis. De belangstelling voor ruimteonderzoek ontstond uit astronomie en navigatie. Het ruimtevaarttijdperk begon in de mid-20e eeuw met de lancering van de Spoutnik-satelliet (1957) en de eerste maanlanding (Apollo 11, 1969), waarna grootschalige missies en internationale samenwerking volgden.