repatriacji

Repatriacja to proces powrotu osób, zwłok, dóbr lub aktywów do kraju pochodzenia, obywatelstwa lub miejsca stałego zamieszkania. Pojęcie obejmuje zarówno powroty ludzi, jak i sprowadzenie zwłok oraz zwrot dóbr kultury lub kapitału. W praktyce formy repatriacji bywają koordynowane przez państwa, organizacje międzynarodowe i instytucje non-profit.

Repatriacja ludności dotyczy przede wszystkim powrotów uchodźców i osób przesiedlonych, a także repatriantów, czyli obywateli wracających po dłuższym pobycie za granicą. W ramach międzynarodowego prawa i pomocy humanitarnej organy takie jak Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji (IOM) oraz Urząd Wysokiego Komisarza ds. Uchodźców (UNHCR) koordynują programy dobrowolnej repatriacji oraz reintegracji. Repatriacja zwłok i prochów odnosi się do sprowadzania ciał lub szczątków do miejsca pochówku w kraju pochodzenia; proces wymaga porozumień między państwami i służbami konsularnymi.

Repatriacja dóbr kultury i artefaktów polega na zwrocie wywiezionych lub skradzionych dóbr do państwa pochodzenia, często na podstawie porozumień międzynarodowych i przepisów UNESCO. Repatriacja kapitału obejmuje przywrócenie kapitału, zysków lub dywidend z inwestycji do kraju pochodzenia, zgodnie z przepisami podatkowymi i handlowymi.

W prawie międzynarodowym repatriacja powinna być dobrowolna, bezpieczna i godna dla osób powracających; nadużycia mogą prowadzić do naruszeń praw człowieka. Skuteczna repatriacja wymaga planów reintegracji: wsparcia socjalnego, edukacyjnego, zdrowotnego i społecznego, aby powrót był trwały.