refractieonderzoek

Refractieonderzoek is een medisch-optometrische procedure die de brekingsmacht van het oog vaststelt en daarmee de bril- of contactlenscorrectie bepaalt. Het doel is wazig zicht te verbeteren door de juiste combinatie van lenzen te vinden. Het onderzoek omvat meestal een combinatie van objectieve metingen en subjectieve evaluatie. Objectieve metingen worden uitgevoerd met apparaten zoals een autorefractor of door retinoscopie, waarbij de refractie van het oog zonder actieve participatie van de patiënt wordt geschat. Daarna volgt vaak een subjectieve refractie waarbij de patiënt verschillende lenzensystemen beoordeelt met een lenshouder (phoropter) en aangeeft welke optie het beste ziet. Op basis daarvan wordt een eindrecept vastgesteld voor bijziendheid (myopie), verziendheid (hypermetropie), astigmatisme en presbyopie.

Tijdens een regulier oogonderzoek wordt refractie meestal gecombineerd met andere oogtesten. Bij kinderen of bij onrustige patiënten kan cycloplegie worden toegepast om accommodatie te blokkeren en zo een betrouwbaarder resultaat te krijgen. De uitkomst kan resulteren in een brilrecept, de keuze voor contactlenzen of een evaluatie voor refractieve chirurgie. Refractieonderzoek is gericht op correctie van refractie en het verbeteren van zicht; het diagnosticeert op zich geen oogaandoeningen, die apart beoordeeld blijven.