pósyntetycznych

Pósyntetycznych, w skrócie odnoszących się do związków półsyntetycznych, to przymiotnik używany w chemii i farmacji do opisania substancji powstałych w wyniku częściowej modyfikacji naturalnych cząsteczek lub struktur chemicznych. Część składowa naturalna pozostaje w cząsteczce, ale jej właściwości chemiczne, farmakologiczne lub biologiczne są celowo zmienione za pomocą chemicznych reakcji, aby uzyskać lepszą aktywność, stabilność lub tolerancję organizmu.

W praktyce termin ten najczęściej pojawia się w kontekście leków oraz materiałów biologicznie czynnych. Najbardziej znane przykłady to półsyntetyczne antybiotyki, takie jak ampicylina i amoksycylina, które wyewoluowały z penicyliny G poprzez chemiczne modyfikacje, by poszerzyć zakres działania i zwiększyć odporność na enzymy bakteryjne. Inne grupy to półsyntetyczne cefalosporiny (na przykład cefaleksyna, cefuroksym), które uzyskuje się z 7-ACA i stosuje się je szeroko w terapii zakażeń. W medycynie półsyntetyczną strategią jest również poprawa farmakokinetyki, co może obejmować lepszą tabilność w przewodzie pokarmowym lub dłuższy czas działania.

Produkcja półsyntetycznych związków polega zazwyczaj na wyjściu z naturalnych surowców (takich jak surowce bakteryjne) i przeprowadzeniu kontrolowanych modyfikacji chemicznych. Zaletą tego podejścia jest możliwość łączenia natury z inżynierią chemiczną, co prowadzi do leków o korzystnym profilu działania i bezpieczeństwa. W zastosowaniach przemysłowych pojęcie to obejmuje także inne półsyntetyczne związki biologicznie czynne, nie ograniczając się wyłącznie do leków.