Home

pasywacja

Pasywacja to chemiczny proces obróbki powierzchni metali, którego celem jest wytworzenie i utrzymanie cienkiej, biernej warstwy tlenkowej na materiale. Na stalach nierdzewnych i pokrewnych tworzy się przede wszystkim warstwa tlenku chromu, która ogranicza rychłą korozję i zapewnia samonaprawiającą się ochronę.

Najczęściej dotyczy stali nierdzewnej, rzadziej aluminium i tytanu. Głównym założeniem pasywacji jest usunięcie z powierzchni zanieczyszczeń

Metody pasywacji obejmują kąpiele chemiczne w roztworach utleniających, najczęściej kwasu azotowego, kwasu cytrynowego lub ich kombinacji.

Proces zwykle składa się z wstępnego czyszczenia, płukania, kąpieli pasywacyjnej i ponownego płukania oraz osuszania. Dla

Korzyści obejmują zwiększenie odporności na korozję, usunięcie zanieczyszczeń oraz uzyskanie jednolitej warstwy biernej. Ograniczenia to konieczność

oraz
wolnego
żelaza,
które
mogą
sprzyjać
korozji
miejscowej,
a
następnie
stworzenie
stabilnej,
gęstej
warstwy
biernej.
Warstwa
ta
nie
jest
barierą
niepodważalną,
ale
znacznie
utrudnia
rozprzestrzenianie
się
korozji
w
kontakcie
z
środowiskiem.
Istnieją
także
łagodniejsze
alternatywy
oparte
na
kwasie
cytrynowym,
które
bywają
wybierane
ze
względu
na
ograniczenia
środowiskowe.
Prowadzą
one
do
powstania
cienkiej,
równomiernej
i
odpornej
warstwy
tlenkowej.
stali
nierdzewnej
i
innych
metali
ważne
jest
dobranie
odpowiednich
warunków,
aby
uniknąć
uszkodzeń
pasywnej
powłoki.
precyzyjnego
prowadzenia
procesu
i
kontrola
jakości,
zależna
od
materiału.
Pasywacja
stanowi
element
programu
konserwacyjnego,
wraz
z
czyszczeniem
i
inspekcją.
Bezpieczeństwo
i
ochrona
środowiska
są
kluczowe
ze
względu
na
używane
chemikalia
i
odpady.