paroprzepuszczalnoci

Paroprzepuszczalność, czyli przepuszczalność pary wodnej przez materiał, to właściwość umożliwiająca dyfuzję wilgoci z wnętrza na zewnątrz przy jednoczesnym ograniczaniu przenikania wody ciekłej. W praktyce dotyczy tkanin użytkowych, membran w budownictwie, a także opakowań. Dzięki niej wilgoć może być transportowana away from the body or inside a building, co pomaga zapobiegać skropleniom i rozwojowi pleśni oraz poprawia komfort użytkowania.

Przenikalność pary wodnej mierzy się najczęściej jako MVTR (moisture vapor transmission rate) lub WVTR i wyrażana jest w jednostkach g/m²/24 h. Pomiar zwykle przeprowadza się w warunkach określonych różnicą temperatury i wilgotności, przy użyciu standaryzowanych metod testowych, które odzwierciedlają realne warunki użytkowania. W praktyce im wyższa wartość MVTR/WVTR, tym większa przenikalność pary wodnej.

Zastosowania paroprzepuszczalności obejmują odzież i obuwie, gdzie umożliwia odprowadzenie wilgoci na zewnątrz przy ochronie przed wiatrem i wodą; membrany dachowe i izolacje w budownictwie, które wspomagają kontrolę wilgoci wewnątrz konstrukcji; a także niektóre materiały opakowaniowe, w których zbyt niska przenikalność mogłaby spowodować kondensację i utratę jakości produktu. Paroprzepuszczalność nie zastępuje hydroizolacyjności; chodzi o równowagę między zabezpieczeniem przed przeciekami a skuteczną dyfuzją pary wodnej.

Czynniki wpływające to struktura materiału (porowatość, rozmiar pór), grubość, skład chemiczny, temperatura i różnica wilgotności. Materiały o kontrolowanej dyfuzji pary wodnej obejmują naturalne włókna, polimery i membrany polimerowe o specjalnych warstwach lub porach.