paprotników

Paprotniki to beznasienne rośliny naczynkowe, które w porównaniu z roślinami nasiennymi rozmnażają się za pomocą zarodników. Do współczesnych paprotników często zalicza się trzy grupy wymieniane w różnych ujęciach systematycznych jako paprotniki prawdziwe (paprocie), skrzypy i widłaki. Wspólna cecha wszystkich paprotników to obecność układu naczyniowego i dominujący sporofit w cyklu życiowym; gametofit, zwykle niewielki i krótko żyjący, rozwija się z zarodnika i tworzy plemnikowy organ wytwarzający gamety.

Cykl życiowy paprotników obejmuje przemianę pokoleń: zarodnik kiełkuje w gametofit, na którym rozwijają się archegonium i antheridium; po zapłodnieniu powstaje sporofit, który potem wydaje zarodniki. Sporangia są zwykle zgrupowane w sori na spodniej stronie liści; u niektórych grup spotyka się inne organizacje sporangiów, np. u skrzypów w postaci strobili.

Różnorodność środowiskowa paprotników obejmuje lasy liściaste i iglaste, brzegi wód, torfowiska oraz skały wilgotne w klimatach od tropików po strefy umiarkowane. Większość gatunków preferuje gleby wilgotne i półcień, choć występują także tolerujące suszę formy.

Znaczenie paprotników obejmuje rolę w ekosystemach jako element roślinności lądowej, źródło wiedzy w paleobotanice, a także popularność w ogrodnictwie i uprawach ozdobnych. W badaniach naukowych dostarczają materiału porównawczego do studiowania wczesnych etapów roślin lądowych.