Paprotniki

Paprotniki, czyli Pteridophyta, to grupa roślin naczyniowych rozmnażających się przez zarodniki i nie wytwarzających nasion ani kwiatów. Do paprotników należą paprocie właściwe, widłaki i psiloty. Występują na wszystkich kontynentach, najczęściej w wilgotnych, zacienionych miejscach lasów, skał i brzegów cieków wodnych; spotykane są także w strefach tropikalnych i umiarkowanych.

Paprotniki charakteryzują się dwupostaciowym cyklem życiowym: sporofit, czyli widoczna roślina, dominuje w dorosłym stadium, podczas gdy gametofit—zwykle niewielki i niezależny—uczestniczy w rozmnażaniu płciowym. Zarodnie rozwijają się na spodniej stronie liści i często tworzą charakterystyczne skupienia zwane soriami.

Pochodzenie paprotników sięga odległych czasów paleozoiku. W erze węgla i karbonu tworzyły rozległe lasy, które znacząco ukształtowały dawne ekosystemy. Z czasem, wraz z nadejściem dominacji roślin nasiennych, ich różnorodność uległa ograniczeniu, choć współcześnie obejmują tysiące gatunków i występują w różnorodnych siedliskach.

W ekosystemach paprotniki odgrywają rolę w runie leśnym i wilgotnych środowiskach, stabilizując gleby i tworząc schronienie dla wielu organizmów. W ogrodnictwie cenione są liczne gatunki ozdobne i rośliny doniczkowe, a w niektórych regionach wykorzystuje się je także w tradycyjnej medycynie.