paprocie

Paprocie to grupa roślin naczyniowych, które nie wytwarzają nasion ani owoców i rozmnażają się za pomocą zarodników. Współczesna systematyka najczęściej umieszcza je w kladzie monilophytes, obejmując także inne grupy naczyniowe, podczas gdy tradycyjnie bywały klasyfikowane jako oddział Pteridophyta. Szacuje się, że na świecie występuje około 10 000 gatunków paproci.

Paprocie charakteryzują się sporofitem – dorosłą rośliną z frondami (liśćmi) i podziemnym kłączu z korzeniami. Frondy bywają proste lub złożone, często złożone z wielu segmentów. Na spodniej stronie liści zlokalizowane są skupienia zarodników zwane sori; w niektórych gatunkach są osłonięte przez indusia. W porównaniu z innymi roślinami paprocie należą do grup roślin o złożonej budowie liśći i typowej rośliny kłączowej.

Rozwój paproci obejmuje cykl życiowy z dwoma fazami: sporofitu i gametofitu. Sporofit jest dominującą i widoczną fazą, podczas gdy gametofit (protal) jest mniejszy, haploidalny i często niezależny. W warunkach wilgotnych gametofit wytwarza plemniki i archegonium, co umożliwia zapłodnienie i powstanie nowego sporofitu.

Środowisko i rozmieszczenie paproci obejmuje nearly całe Ziemię, z przewagą w wilgotnych lasach, na skałach, w mokradłach i w strefach umiarkowanych oraz tropikalnych. Najliczniejsze są w miejscach dostępnych dla utrzymania wysokiej wilgoci. Paprocie odgrywają istotną rolę w ekosystemach leśnych jako element runa, źródło schronienia dla drobnych organizmów i wskaźniki zdrowia środowiska. W hodowli uprawiane są jako rośliny ozdobne, a w niektórych kulturach młode pędy bywają spożywane.