nominalizacji

Nominalizacja (nominalizacji) to proces językowy polegający na tworzeniu rzeczowników z form czasownikowych lub przymiotnikowych. W języku polskim najczęściej polega na dodawaniu sufiksów, które tworzą wyrazy typu odczasownikowe i odprzymiotnikowe. Przykładowo: czytanie, pisanie, prowadzenie (od czasowników czytać, pisać, prowadzić) oraz prawdziwość, wysokość (od przymiotników prawdziwy, wysoki). Istnieją także inne drogi tworzenia nominalizacji, w tym użycie formy bezpośredniej czasownika jako rzeczownika, na przykład „Czytanie jest przyjemne”.

Funkcje i znaczenie: nominalizacje pełnią funkcje syntaktyczne w zdaniu, mogą być podmiotem, dopełnieniem lub częścią przydawki. Dzięki nim opisujemy procesy, stany i czynności w sposób bardziej abstrakcyjny. Przykłady: „Czytanie rozwija wyobraźnię”, „Prowadzenie projektu wymaga planowania”, „Zainteresowanie projektem wzrosło”.

Terminologia i zasięg: nominalizacje obejmują zarówno odczasownikowe rzeczowniki powstałe z czasowników, jak i rzeczowniki od przymiotników (np. prawdziwość, wysokość). W języku polskim proces ten bywa również wykorzystywany w zestawieniach z innymi częściami mowy, tworząc złożone wyrażenia.

Styl i stylizacja: użycie nominalizacji jest powszechne w języku naukowym, technicznym i urzędowym, gdzie pomaga skupić się na procesach i stanach. Nadmierne nagromadzenie nominalizacji może jednak utrudniać czytanie i prowadzić do stylu zbyt formalnego lub niezbyt przejrzystego.