Home

nerwica

Nerwica (neurosis) to dawne pojęcie w psychiatrii opisujące grupę zaburzeń psychicznych charakteryzujących się przewlekłym lękiem, napięciem i objawami somatycznymi, przy zachowaniu kontaktu z rzeczywistością. Termin ten wywodzi się z koncepcji, że problemy mają podłoże w układzie nerwowym. Współczesna klasyfikacja medyczna rzadziej stosuje pojęcie nerwicy jako jednej diagnozy; bardziej używane są kategorie zaburzeń lękowych (lęk uogólniony, fobie, zaburzenie paniki) oraz zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. W praktyce termin ten bywa nadal używany potocznie i w niektórych opracowaniach klinicznych.

Najczęściej wymieniane typy obejmują: lęk uogólniony, fobie (specyficzne i społeczne), zaburzenie paniki, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne oraz zaburzenia

Diagnoza opiera się na wywiadzie klinicznym i wykluczeniu chorób somatycznych; współczesne kryteria diagnostyczne używają klasyfikacji ICD-10/DSM-5.

Leczenie obejmuje psychoterapię (szczególnie terapię poznawczo-behawioralną oraz terapię schematów) i farmakoterapię (leki przeciwlękowe, najczęściej SSRI/SNRI). Skuteczność

somatyzacyjne
i
hipokondrię.
Objawy
to
przewlekłe
lub
nawracające
uczucie
niepokoju,
napięcie
mięśni,
problemy
ze
snem,
trudności
w
koncentracji,
a
także
objawy
somatyczne
takie
jak
kołatanie
serca,
duszność,
dolegliwości
żołądkowe.
Czynniki
ryzyka
obejmują
genetykę,
temperament
lękowy,
stresujące
wydarzenia,
traumy
i
niekorzystne
warunki
środowiskowe.
zależy
od
wczesnej
diagnozy,
nasilenia
objawów
i
zaangażowania
w
terapię.
Wczesne
i
systematyczne
wsparcie
zwiększa
rokowania.
Historia
nerwicy
pozostaje
istotnym
elementem
rozwoju
współczesnej
psychiatrii.