modlitwie

Modlitwa to akt komunikacji z istotą duchową lub wyższą siłą, w którym osoba modląca się wyraża uwielbienie, skruchę, dziękczynienie, prośby lub wstawiennictwo. Słowo modlitwie to forma gramatyczna rzeczownika modlitwa, będąca zarówno celownikiem, jak i miejscownikiem w liczbie pojedynczej; używana po przyimkach takich jak w modlitwie (w locative) lub o modlitwie, a także w konstrukcjach innych przypadków zależnych od kontekstu.

Praktyka modlitwy występuje w wielu tradycjach religijnych. W Polsce dominuje katolicyzm, który kształtuje codzienne praktyki prywatne, nabożeństwa i liturgię. Do powszechnych form należą modlitwy ustne i milczące, krótkie i długie, prośby, dziękczynienie oraz uwielbienie. Do popularnych nabożeństw należą Różaniec, modlitwy podczas Eucharystii oraz inne ćwiczenia duchowe i pobożne.

Podstawowe elementy modlitwy to intencja, słowa, postawa ciała i milczenie; modlitwy mogą mieć charakter formalny lub spontaniczny, być krótkie lub długie, publiczne lub prywatne. W praktyce modlitwy często łączą słowa z kontemplacją i cierpliwością.

Kontekst kulturowy: modlitwa bywa integralnym elementem życia rodzinnego, edukacyjnego i obrzędowego; służy wspólnemu przeżyciu radości, żałoby, dziękczynienia oraz pamięci o zmarłych. Współcześnie modlitwa pozostaje ważnym punktem odniesienia w wielu wspólnotach chrześcijańskich i, w ograniczonym zakresie, w kontekstach międzyreligijnych i świeckich jako praktyka refleksji i wyciszenia.