licówki

Licówki to cienkie osłonki protetyczne, które są przymocowywane do przednich powierzchni zębów w celach estetycznych. Najczęściej wykonywane są z porcelany, rzadziej z kompozytu, i mają na celu poprawę koloru, kształtu, długości oraz ustawienia zębów. Dzięki swojej cienkości wymagają zwykle tylko niewielkiego lub zerowego przygotowania szkliwa.

Wskazania obejmują przebarwienia niepodatne na wybielanie, uszkodzenia mechaniczne (pęknięcia, odłamania), niewielkie wady kształtu lub ustawienia zębów, a także diastemy. Licówki nie zawsze są odpowiednie u osób z ciężkim bruxizmem, aktywną chorobą dziąseł, znaczną utratą masy zębowej lub wadą zgryzu wymagającą kompleksowego leczenia ortodontycznego.

Przygotowanie i wykonanie licówek zwykle przebiega w kilku etapach. Najpierw oceniana jest stopa szkliwa i omawiany jest projekt estetyczny. W większości przypadków konieczne jest minimalne, około 0,3–1,0 mm usunięcie szkliwa z przednich zębów. Następnie wykonuje się wyciski i projekt kształtu licówek, które trafiają do laboratorium (lub są wykonywane bocznie w przypadku licówek kompozytowych). Czasami zakładane są tymczasowe licówki. Ostateczne przylepieczenie następuje przy użyciu specjalnych systemów adhezyjnych i światłoutwardzania.

Żywotność licówek zależy od materiału i higieny jamy ustnej. Porcelanowe licówki zazwyczaj utrzymują się od 10 do 15 lat, a licówki kompozytowe krócej, często 5–7 lat. Należy ograniczyć żucie twardych przedmiotów, dbać o higienę jamy ustnej i unikać silnych zabiegów whitening po osłonkach. Ryzyko obejmuje nadwrażliwość, przebarwienia po niektórych napojach, a także możliwość odpryskania lub odklejenia się licówki.

Alternatywami są licówki kompozytowe wykonywane bezpośrednio na zębie, licówki ceramiczne w systemie bezszwowym oraz inne opcje estetyczne, takie jak korony lub leczenie ortodontyczne, zależnie od zakresu korekty i stanu zębów. Licówki stanowią wybór o wysokiej estetyce przy relatywnie minimalnym inwazyjnym postępowaniu, ale decyzja wymaga oceny stomatologicznej.