konwersacyjni

Konwersacyjny, konwersacyjni, konwersacyjne formy tego słowa odnoszą się do wszystkiego, co związane jest z rozmową, dialogiem i sposobem wypowiedzi o charakterze potocznym lub codziennym. W języku polskim jest to przymiotnik o znaczeniu „dotyczący konwersacji” lub „przyjmujący ton konwersacyjny”. Mówiąc o stylu językowym, używa się go do opisania języka, który imituje mowę potoczną lub naturalną rozmowę, w odróżnieniu od języka formalnego.

Etymologia tego słowa wiąże konwersacyjny z rzeczownikiem konwersacja i sufiksami tworzącymi przymiotniki od rzeczowników. Forma konwersacyjni to męska polarna liczba mnoga i służy do opisania rzeczowników rodzaju męskiego w liczbie mnogiej. Odpowiednie formy żeńskie to konwersacyjne (l.mn.) i konwersacyjne (rodzaj nijaki), zależnie od liczby i rodzaju określonego rzeczownika.

W praktyce użycie konwersacyjnego dotyczy wielu dziedzin. W lingwistyce i socjolingwistyce mówi się o języku konwersacyjnym jako o codziennym, potocznym sposobie mówienia, często różnych rejestrach i stylach w zależności od kontekstu. W edukacji i mediach pojawia się pojęcie stylu konwersacyjnego lub tonu konwersacyjnego, które ma na celu uczynienie komunikatu bardziej naturalnym i przystępnym. W kontraście do stylu formalnego styl konwersacyjny promuje prostą składnię, kolokwialne wyrażenia i bezpośrednią interakcję z odbiorcą.

Zobacz też: konwersacja, język potoczny, styl formalny, ton konwersacyjny.